နွလံုးသားခ်င္းရင္းႏွီးခ်င္တယ္ (၃) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း....

-->

လင္းလင္းတေယာက္လဲ မႏၱေလးမွာ ေဆးေက်ာင္းတက္ ဘြဲ႔ရၿပီးေနာက္ အေမရိကားထြက္ၿပီး ပညာဆက္သင္ဖို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ စေကာလာေလွ်ာက္ထားတာ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ စေကာလာရၿပီးေနာက္ သူမရည္းမွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္တဲ့ ဂုဏ္ယူမႈနဲ႔ အေမရိကားမွာ ေဆးပညာဆက္ေလ့လာခဲ့တယ္… အဲဒီမွာဘြဲ႔ရၿပီးေနာက္ သူမ အေမရိကားမွာပဲ အေျခခ်ၿပီး သူမ တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းၿပဳခဲ့တယ္… ဒီအခ်ိန္မွာ သူမအရမ္းေအာင္ျမင္ေနၿပီ… သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတဲ့ သူမနဲ႔အေမရိကားမွာေဆးပညာအတူတူေလ့လာေနတဲ့ သူမဘက္က အစ္ကိုလိုသာ သေဘာထားတဲ့ ေအာင္မိုး ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္နဲ႔ သူမတို႔ကို မိဘေတြကသေဘာတူေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္…့ သူမရင္ထဲမွာ ငယ္ခ်စ္ဦး ထြန္းမင္းကို အခုခ်ိန္ထိေမ့လို႔မရေသးဘူး… အခုဆိုရင္ သူတို႔ နွစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ခဲ့တာ ၁၀ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေပါ့… သူမအသက္လဲ ၂၇ နွစ္ရွိခဲ့ၿပီ… သူမေတြးမိတာက ထြန္းမင္းတေယာက္လဲ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးေလာက္ေရာေပါ့…

လင္းလင္းနဲ႔ ေအာင္မိုးတို႔ အေနနီးခဲ့ေပမယ့္ လင္းလင္း ေအာင္မိုးအေပၚမွာ အစ္တေယာက္ထက္ပိုၿပီး ေတြးၾကည့္ ခံစာၾကည့္လို႔မရခဲ့ဘူး… အခုဆိုသူမနဲ႔ ေအာင္မိုးတို႔ ဆင္ေျခဖံုးေဒသတစ္ခုက ေဆးရံုမွာ အတူတူအလုပ္၀င္ၾကတယ္… တေန႔ လင္းလင္းတို႔ ေဆးရံုကို ေသြးထြက္လြန္ေနတဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္ အေရးေပၚလူနာတေယာက္ ညဘက္၁၁နာရီေလာက္ႀကီးေရာက္လာတယ္… အဲဒီေန႔ လင္းလင္းကလည္းနိုက္ဂ်ဴတီရွိတာနဲ႔ အဲဒီလူနာကို သူအပါအ၀င္ ဆရာ၀န္၃ေယာက္ေလာက္ မနည္းအသက္ကယ္လိုက္ရတယ္… သူခြဲစိတ္ခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ အျပင္မွာထိုင္ေနၿပီး လူနာေစာင့္ေနတဲ့လူက တိုက္ဆိုင္စြာ ထြန္းမင္းျဖစ္ေနတယ္… ထြန္းမင္းကသူ႔ကို မျမင္ပဲ… စိတ္ပူေနတဲ့မ်က္နွာနဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဆုေတာင္းေနပံုရတယ္… ဒါနဲ႔ သြားနႈတ္ဆက္ဖို႔ ခ်ီတုန္ခ်တုန္ျဖစ္ေနတုန္း… က်န္ဆရာ၀န္၂ေယာက္ထဲက တေယာက္က ထြန္းမင္းအနားကို ေလာေလာကတ္သြားၿပီး… မိခင္ေရာကေလးပါ… အေျခအေနေကာင္းေၾကာင္း စိတ္ပူဖို႔မလိုေၾကာင္း… ကေလးကေယာက္်ားေလးျဖစ္ေၾကာင္းေျပာေနေတာ့… လင္းလင္းသေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ… သူမေတြးထင္မိတဲ့အတိုင္း ထြန္းမင္းတေယာက္ အိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့ၿပီ… ဒါနဲ႔ သူမထိန္းနိုင္ပဲ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ဖမိုးနဲ႔ ကမန္းကတမ္းသုတ္ပစ္ရင္း အေျပးတပိုင္းနဲ႔ သူမနားေနခန္းထဲ သူမျပန္လာခဲ့တယ္…

ရံုးခန္းထဲမွာ သူမကိုသူမ တည္ၿငိမ္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း သူမဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်မိလိုက္တယ္… ထြန္းမင္းေတာင္သူမကိုေမ့ၿပီး တျခားတေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ၿပီး ကေလးေတာင္ရေနၿပီပဲ… ငါလည္း ငါ့လမ္းငါသြားဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီလို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး… ေအာင္မိုးဆီ ခ်က္ခ်င္းဖုန္းေကာက္ဆက္ၿပီး လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းထားတာကို အေျဖေပးလိုက္တယ္… သူမ ဒီအေျဖနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေနာင္တရမႈမရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္… ဒါေပမယ့္ သူမ ထြန္းမင္းအေၾကာင္းပဲ ေတြးေတြးမိေနတယ္… ထြန္းမင္းကို ေတြ႔ခဲ့တာ ၁လေက်ာ္ေတာင္ရွိသြားေပမယ့္ သူ႔ရဲ ႔ ပံုရိပ္ေတြကို သူမေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လို႔ မရေသးဘူ… ဟုတ္တယ္ ထြန္းမင္းအရင္ကလိုပဲ ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာတုန္းပဲ… ပိုၿပီးရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လာလို႔ ပိုေခ်ာလာသေယာင္ထင္ရတယ္… ဒါေပမယ့္ သူမအဲဒါေတြေတြးမိတိုင္း သူမကိုသူမ အျပစ္တင္တယ္ မေက်နပ္ဘူး… မယားရွိတဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္ကို စိတ္ကူးယဥ္တာအတြက္ သူမဘာသာသူမရွက္မိတယ္…

ဒီေန႔သူမ အခ်ိန္ပိုဆင္းေနရတယ္… ည၈နာရီေလာက္ အလုပ္ၿပီးသြားေတာ့ ပင္ပန္းလာလို႔ ဘတ္စ္ကားမေစာင့္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ တိုက္စီနဲ႔ပဲျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္... အရင္ဆံုးလာတဲ့ တုိက္စီေပၚ တက္ၿပီး သြားမယ့္ေနရာမေျပာရေသးခင္မွာပဲ… သူမနာမည္ကို အံ့ၾသစြာေခၚလိုက္တဲ့အသံၾကားရတယ္… ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိုက္စီေမာင္းတဲ့လူက ထြန္းမင္းၿဖစ္ေနတယ္… သူမလည္းအံ့အားသင့္သြားၿပီး သူ႔ကိုနာက်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့သြားကာ “ကိုထြန္းမင္း”လို႔ ၀မ္းသာအားရေခၚလိုက္မိတယ္… ဒါဟာ သူတို႔နွစ္ေယာက္ တေယာက္နာမည္တေယာက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေနနဲ႔ နႈတ္ကဖြင့္ေခၚဖူးၾကျခင္းပဲ… လင္းလင္းရင္ခုန္သြားတယ္… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းရုတ္တရက္ ျပန္သတိရသြားတာက ထြန္းမင္းမွာ မယားနဲ႔ သားနဲ႔ ရွိေနၿပီဆိုတာပဲ… ဒါေၾကာင့္သူမကိုသူမ ျပန္ထိန္းၿပီး… ထြန္းမင္းကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုဒီေရာက္ေနေၾကာင္းစေမးမိတယ္… ထြန္းမင္းကလည္း… သူရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး လင္းလင္းကို မေတြ႔ေတာ့တာနဲ႔ သေဘၤာလိုက္ရင္းကေန အဆက္အသြယ္နဲ႔ အေမရိကားကို ေရာက္လာေၾကာင္း… အခုသူ မနက္ပိုင္းမွာ ရံုး၀န္ထမ္းလုပ္ၿပီး ညပိုင္းမွာ တိုက္စီငွားၿပီး ေမာင္းရင္း အပို၀င္ေငြရွာေၾကာင္းေျပာျပတယ္… လင္းလင္းေကာက္ခ်က္ခ်မိတာက သူ႔မိသားစုကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာမွာပဲလို႔ေပါ့….

ဒါနဲ႔ လင္းလင္းက စကားလမ္းေၾကာင္းစၿပီး… အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြက်ေနၿပီလားလို႔ ေမးေတာ့ ထြန္းမင္းက မရွိေသးေၾကာင္း ျပံဳးရႊင္စြာ ျပန္ေျဖတာ ေတြ႔ေတာ့… လင္းလင္း သူ႔ကို စက္ဆုပ္သြားမိတယ္… မယားနဲ႔ သားမ်က္ႏွာမွ မငဲ့ပဲ ညာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ေပါ့… ဒါနဲ႔ လင္းလင္းေဒါသထြက္သြားၿပီး မခံခ်င္တာနဲ႔ သူအရင္လက ေဆးရံုမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပၿပီး ဆက္မလိမ္ဖို႔ ေျပာတဲ့အခါ… ထြန္းမင္းကေန… လင္းလင္းအထင္လြဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္… အဲဒီကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးကို မိုးသည္းသည္းထဲမွာ သူ႔ကားနဲ႔ တုိက္မိတဲ့အတြက္ ေဆးရံုေခၚလာျပရေၾကာင္း… တခုခုျဖစ္ခဲ့လွ်င္ တရားခံကသူပဲမို႔ အရမ္းစိတ္ပူခဲ့ရေၾကာင္း သူမကို ျပန္ရွင္းျပတယ္…

သူရွင္းျပလို႔ၿပီးေတာ့ ကားက လင္းလင္းတို႔ တိုက္ေ႔ရွေရာက္ေနၿပီ… လင္းလင္းလဲ… ထြန္းမင္းအိမ္ေထာင္မက်ေသးေၾကာင္းသိလိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္သြားတယ္…ထြန္းမင္းကိုလဲ သူ႔အိမ္ေအာက္က စားေသာက္ဆိုင္ထဲေခၚၿပီး စကားဆက္ေျပာၾကတယ္… ထြန္းမင္းက အဲဒီေနရာမွာပဲ… လင္းလင္းကို သူခ်စ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက လင္းလင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာၿပီး… လင္းလင္းကို ခ်က္ခ်င္းလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းက ေအာင္မိုးကိုလက္ထပ္ခြင့္ေပးၿပီးၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့… လင္းလင္း စိတ္ေျပာင္းသြားရင္ သူ႔ကို အသိေပးပါ ဒါမွမဟုတ္ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ အခါသူ႔ကို ဖိတ္ပါဆိုၿပီး… ထြန္းမင္းတေယာက္လိပ္စာကတ္ထားခဲ့ၿပီး… စိတ္ဓာတ္က်စြာနဲ႔ ဆိုင္က ထြက္လာခဲ့တယ္…

လင္းလင္း ေနာင္တေတြရေနၿပီ… ေအာင္မိုးကိုလဲ အားနာတယ္… ထြန္းမင္းကိုလဲ သူခ်စ္တယ္… ဒီေတာ့ သူတစ္ခုဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္… အကယ္၍ ထြန္းမင္းကို သူမ ဦးေနွာက္နဲ႔ ေတြးၿပီး လက္ခံနုိင္တဲ့ အေျခအေနရွိတယ္ဆိုရင္… သူမ အရဲစြန္႔ၿပီး သူမ နွလံုးသားနဲ႔မဟုတ္ပဲ ဦးေနွာက္သက္သက္နဲ႔ ေရြးခဲ့တဲ့ ေအာင္မိုးကို ဖြင့္ေျပာၿပီး ေတာင္းပန္ရေတာ့မယ္… သူမထြန္းမင္းေပးတဲ့ လိပ္စာကတ္အတိုင္း သြားၿပီး… ထြန္းမင္းရဲ ႔ အေၾကာင္းကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ စံုစမ္းခဲ့တယ္… ထြန္းမင္းရဲ ႔ ရံုးကိုလည္းသြားၿပီး ထြန္းမင္းမသိေအာင္ စံုစမ္းခဲ့တယ္… အားလံုးစံုစမ္းၿပီးေနာက္ ထြန္းမင္းကို သူမ နွလံုးသားနဲ႔ေရာ ဦးေနွာက္နဲ႔ပါ လက္ခံနိုင္မွန္းသိလာခဲ့တယ္…

ဒါနဲ႔ သူမ ေအာင္မိုးကို သူမျဖစ္ရပ္စံုကို ေ႔ရွမ်က္နွာေနာက္ထားၿပီး ေျပာျပေတာင္းပန္ခဲ့တယ္… ေအာင္မိုးကလည္း မခံခ်င္ျဖစ္ေပမယ့္ ပညာရွိ လူႀကီးလူေကာင္းပီပီ… သူမကို စာနာနားလည္ေပးခဲ့တယ္… ဒီလိုနဲ႔ သူမ ထြန္းမင္းဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အိမ္ေအာက္က စားေသာက္ဆိုင္မွာပဲ ညေနဘက္ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္… ထြန္းမင္းအျပံဳးမ်က္နွာနဲ႔ ဆိုင္ထဲ၀င္လာတာကို လင္းလင္းျပံဳးၾကည့္ေနရင္း ေတြးမိတာက ဖူးစာမွန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာပဲေလ… ထြန္းမင္းက ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အေျဖလားလို႔ ေမးေတာ့… လင္းလင္းကေန…

“အစ္ကို ညီမတို႔ စိတ္ခ်င္းေရာ လူခ်င္းေရာ ရင္ႏွီးခဲ့ၾကၿပီးၿပီ… ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး နွလံုးသားခ်င္း တဘ၀လံုး ရင္းႏွီးသြားၾကရေအာင္ေနာ္…” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ထြန္းမင္းခမ်ာေသမတတ္ေပ်ာ္သြားၿပီး လင္းလင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားလိုက္မိတယ္… ထြန္းမင္းကေန…

“ညီမအနားက အစ္ကိုဘယ္ေတာ့မွထြက္မသြားေတာ့ဘူး… တသက္လံုးညီမအနားမွာပဲ ခင္ပြန္းေကာင္းတေယာက္ေနနဲ႔ ၾကင္နာ ေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္…” ေျပာၿပီး နွစ္ေယာက္လံုး အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ၿပီး ကမာၻေလာကႀကီးကို ေမ့သြားၾကတယ္…

.......................................................

အခ်ိန္ေပးၿပီး ဖတ္ေပးတဲ့ မိတ္ေဆြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....

ကြန္မန္႔ ေလးေတြ အမွတ္တရခ်န္ခဲ့ေပးပါေနာ္...

နွလံုးသားခ်င္းရင္းႏွီးခ်င္တယ္ (၂)

-->

ထြန္းမင္းနဲ႔ လင္းလင္းတို႔ ဒီလိုအၾကည့္ခ်င္း စကားေျပာေနၾကေပမယ့္… သူတို႔ တကယ္တမ္းအျပင္မွာတေယာက္နဲ႔ တေယာက္စကားေျပာဖူးၾကတာမဟုတ္ဘူး… ထြန္းမင္းက ဒီလိုတေယာက္ခံစားခ်က္ တေယာက္မသိတာေတာ့ မေကာင္းေသးဘူးဆိုၿပီး… သူလင္းလင္းအတြက္ မိတ္ဆက္စာတေစာင္ စေရးတယ္… ေရးၿပီးသူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔ ညီမကေနတဆင့္ လင္းလင္းကို ေပးလိုက္တယ္… လင္းလင္းဖတ္ၿပီးေနာက္ ရယ္ခ်င္သြားတယ္… ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ ထြန္းမင္းေရးထားပံုက…

“သို႔/- ညီမ… အစ္ကို႔နာမည္ ထြန္းမင္းပါ… အစ္ကိုနဲ႔ ညီမ ေတြ႔ေတြ႔ေနတာ နွစ္ဝက္ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီေနာ္… ဒါေပမယ့္ မ်က္လံုးခ်င္းသာရင္းနွီးေနတယ္… လူခ်င္းမရင္းနွီးေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္… အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ… အစ္ကိုနည္းလမ္း ရွာမရတာနဲ႔ ညီမဆီအကူအညီ လွမ္းေတာင္းတာ… နည္းလမ္းရွာေတြ႔ရင္ ခ်က္ခ်င္းစာေကာက္ျပန္လိုက္ပါေနာ္…”

ဒီေတာ့ လူခ်င္းရင္းႏွီးဖို႔ လင္းလင္းကပဲ ၾကံေဆာင္ေပးရမလိုျဖစ္ေနၿပီ… ဒါနဲ႔ လင္းလင္းကမျဖစ္ေသးဘူးဆိုၿပီး… ခ်က္ခ်င္းစာျပန္လိုက္တယ္…

“သို႔/- အစ္ကို… ညီမ အျမင္နဲ႔ေျပာရရင္ လူခ်င္းမရင္းႏွီးခင္ စိတ္ခ်င္းရင္းႏွီးေအာင္ အရင္လုပ္တာေကာင္းမယ္လို႔ထင္တယ္… ဒီေတာ့ စာအဆက္အသြယ္နဲ႔ပဲ ညီမတို႔ခင္မင္ၾကရေအာင္…”

အဲဒီစာကို ထြန္းမင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ ႔ ညီမေလးနဲ႔ပဲ တဆင့္ေပးလိုက္တယ္… ထြန္းမင္းကလဲ လင္းလင္းရဲ ႔ အၾကံကို လက္ခံၿပီး… စာအဆက္အသြယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးလာၾကတာ ဒီလုိနဲ႔ တေယာက္အေၾကာင္းတေယာက္ ေနာေၾကေနၿပီ… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းက လူခ်င္းရင္းႏွီးဖို႔ ကို ကန္႔ကြက္ေနတုန္းပဲ… ထြန္းမင္းကလည္း လင္းလင္းရဲ ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တန္ဖိုးထားၿပီး အတင္းအၾကပ္ မတိုက္တြန္းေတာ့ဘူး… တဖက္မွာလဲ ထြန္းမင္းရဲ ႔ မိဘေတြနဲ႔ လင္းလင္းရဲ ႔ မိဘမ်ားကလည္း… အိမ္နီးခ်င္းေတြပီပီ အဝင္အထြက္ရွိေနၾကေတာ့ လင္းလင္းက ဒီကိစၥကို မိဘေတြနားမေပါက္ၾကားေစခ်င္ဘူးေလ…

တေန႔ လင္းလင္းအိမ္မွာရွိေနတုန္း ထြန္းမင္းတို႔အေမ လင္းလင္းတို႔ အိမ္ကိုလာလည္တယ္… ဒီလိုပဲ တခါတေလ လာလည္ေနၾကေလ… လင္းလင္းက ကိုယ့္အခန္းထဲမွာကိုယ္ေနေပမယ့္… အျပင္ကေျပာတဲ့ စကားေတြကို အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္… လင္းလင္းအံ့ၾသသြားတဲ့စကားက ထြန္းမင္းအေမက လင္းလင္းအေမကို… “အစ္မ… ကၽြန္မသား ထြန္းမင္းကိုသိတယ္ မဟုတ္လား… သူက အစ္မရဲ ႔ သမီးလင္းလင္းကို ခ်စ္ေနတယ္တဲ့… ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မသားသမီးေတြက ဒီလိုကိစၥေတြဆိုရင္ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းပဲ… ဒါမွ မမွားသင့္တာ မမွားရေအာင္ အခ်ိန္မွီထိန္းသိမ္းလို႔ရမွာ…”… လင္းလင္းအေမကလည္း ရုတ္တရက္မို႔ အံ့ၾသသြားၿပီး… “ေၾသာ္… ဟုတ္လား… သမီးကေတာ့ ငယ္ပါေသးတယ္… သူကစာပဲႀကိဳးစားေနတာဆိုေတာ့ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္မွပဲ အခ်စ္ေရးကို စဥ္းစားလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္… ဒါနဲ႔ ညီမအမ်ိဳးသားဆီက ကၽြန္မအမ်ိဳးသားေတာင္းထားတဲ့စာအုပ္ ျပန္ေပးခိုင္းထားတယ္…” ဆိုၿပီး… ထြန္းမင္းအေမ ေျပာတဲ့ စကားကိုပိတ္လိုက္ၿပီး တျခားစကားလႊဲလိုက္တယ္…

လင္းလင္း သူမကို ထြန္းမင္းခ်စ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ စကားၾကားၿပီးေနာက္… လင္းလင္းအရမ္းရင္ခုန္သြားၿပီး ေပ်ာ္သြားတယ္… ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေပ်ာ္က တစ္နာရီေတာင္မခံလိုက္ပါဘူး… ထြန္းမင္းအေမျပန္သြားၿပီး လင္းလင္းရဲ ႔ အေဖနဲ႔အေမေျပာေနတဲ့ စကားသံေတြၾကားမွာေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္… လင္းလင္းရဲ ႔အေမက လင္းလင္းရဲ ႔ အေဖကို… “ခုနက… မေဝလာသြားတယ္… သူ႔သားထြန္းမင္းက ကၽြန္မတို႔သမီးကို ခ်စ္ေနတယ္တဲ့ေတာ့…”လုိ႔ေျပာေတာ့ လင္းလင္းအေဖကေန…“အဲဒါအဆန္းလား... လူပ်ိဳပဲ အပ်ိဳတေယာက္ကို ခ်စ္ခြင့္ရွိတာပဲ…”…ဆိုေတာ့ လင္းလင္းအေမကျပန္ၿပီး… “ရွင္ကလည္း…အဲဒီေကာင္ေလးက ရုပ္ကေလးသာရည္ရည္မြန္မြန္ရွိတာ… ဘြဲ႔က Physics နဲ႔ပဲၿပီးထားတာေလ… ကၽြန္မက ကၽြန္မတို႔သမီးကို ဆရာဝန္ကေတာ္ အရာရွိကေတာ္ပဲလုပ္ေစခ်င္တာေတာ့…”….

လင္းလင္းအေဖက ထပ္ၿပီး… “ခင္ကလည္း… က်ဳပ္တို႔သမီးက ကေတာ္လုပ္ရမွ ဂုဏ္ရွိမ်က္ႏွာရွိမွာမဟုတ္ဘူးေလ… သူကိုယ္တုိင္က ဆရာဝန္မႀကီးျဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာခင္လည္းသိသားနဲ႔”…လုိ႔ ဆိုလာေတာ့… လင္းလင္းအေမက “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္သားသမီးကို တန္းတူရည္တူပညာဂုဏ္ခ်င္းတူတဲ့လူနဲ႔ပဲ တြဲေစခ်င္တာမိဘတိုင္းရဲ ႔ ဆႏၵပဲရွင္…” လုိ႔ျပန္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္…

ဒီမွာလင္းလင္းစိတ္ထဲ ရွင္းရွင္းသိလိုက္ရတာက… သူ႔မိဘေတြက သူ႔ကိုထြန္းမင္းနဲ႔ တြဲရင္သေဘာမတူမွာပဲ… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းလဲ ထြန္းမင္းကိုခ်စ္ေနၿပီ… လံုးဝေမ့ပစ္လို႔မရေတာ့မွန္း သူမသိတယ္… အခ်ိန္တန္ရင္ ကံတရားအတိုင္းျဖစ္လာမွာပဲဆိုၿပီး… ေမွးၿပီးေနလာခဲ့လိုက္တာ… လင္းလင္းနဲ႔ထြန္းမင္းတို႔နွစ္ေယာက္ စာအဆက္အသြယ္နဲ႔ပဲရင္းႏွီးလာတာ ၂နွစ္နီးပါးေတာင္ရွိလာၿပီ… လင္းလင္းလဲ ထြန္းမင္းကခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင့္မေျပာေသးေပမယ့္… ထြန္းမင္းက လင္းလင္းကိုခ်စ္တာသိေနသလို… ထြန္းမင္းကလဲ လင္းလင္းသူ႔အေပၚ ဂရုစိုက္တာ သံေယာဇဥ္ရွိတာေတြသိေနတယ္...

ေနာက္ပိုင္း ထြန္းမင္းရဲ ႔စာေတြထဲမွာ ဝမ္းနည္းမႈေတြပါလာတာေတြ႔ရတယ္…သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးရဲ ႔ မိဘက သူ႔လုိအညတရကို လက္မခံခ်င္လို႔ သူႀကိဳးစားမွျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာေတြလဲပါလာတယ္… သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႔ ထြန္းမင္း တခါမွမေျပာသလို… လင္းလင္းလဲ တခါမွမေမးခဲ့ဘူး… သူအဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔နီးဖို႔ နုိင္ငံျခားထြက္ၿပီး ႀကိဳးစားဖို႔စိတ္ကူးထားေၾကာင္း… ေျပာလာတယ္… လင္းလင္းလဲ အံ့အားသင့္သြားၿပီး… ထြန္းမင္းကို မသြားဖို႔ တားခ်င္ေသးတယ္… ဒါေပမယ့္ ထြန္းမင္းရဲ ႔ တက္လမ္းကိုမတားဆီးခ်င္တာနဲ႔ မေျပာျဖစ္ပဲ… ညည အခန္းထဲမွာ တေယာက္ထဲ မ်က္ရည္ က်က် ေနမိတယ္…

ဒီလိုနဲ႔ လင္းလင္းနဲ႔ ထြန္းမင္းတို႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့… ထြန္းမင္းကေတာ့ ေျပာခဲ့တယ္… သူ နွစ္နွစ္ေလာက္ေနရင္ ျပန္လာမယ္တဲ့… ဒါေပမယ့္… နွစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာပဲ… လင္းလင္းရဲ ႔ အေဖတာ၀န္နဲ႔ နယ္ေျပာင္းရတယ္… မႏၱေလးကိုေလ… ဒီေတာ့ လင္းလင္းလဲ မႏၱေလးမွာပဲ ေဆးေက်ာင္းတက္ရေတာ့မယ္… ထြန္းမင္းျပန္အလာကို ေစာင့္ေနမယ္ဆိုတဲ့ ကတိကိုလည္း သူမ မထိန္းနုိင္ေတာ့ဘူး… သူမဘ၀ကို သူမပိုင္တာမွမဟုတ္ပဲ… သူမ မိဘသြားရာကို လိုက္ရေတာ့မွာေပါ့… ၿပီးေတာ့ ထြန္းမင္းေျပာတဲ့ သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးဆိုတာ… သူမ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါဆိုၿပီး ေတြးမိလာတယ္…

သူမ မႏၱေလးကို ေျပာင္းသြားၿပီး တစ္နွစ္ အၾကာမွာ ထြန္းမင္း ရန္ကုန္ကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္… ဒါေပမယ့္ သူအရမ္းေတြ႔ခ်င္တဲ့ လင္းလင္းနဲ႔ မေတြ႔ရေတာ့ဘူးေလ… သူနုိင္ငံျခားသြားတာလဲ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိလာခဲ႔ဘူး… ရရတာနဲ႔ သံုးတာကာမိရံုေလာက္ပဲမို႔ အေတြ႔အၾကံဳကလြဲလို႔ သူဘာမွမစုေဆာင္းမိခဲ့ဘူး… သူလင္းလင္းနဲ႔ မနီးစပ္နုိင္တဲ့အဆံုး… သူရခဲ့တဲ့ အေတြ႔ အၾကံဳနဲ႔ပဲ အရင္းအနွီးလုပ္ၿပီး နုိင္ငံျခားထပ္ထြက္လာခဲ့တယ္… သူ႔ဘ၀ကိုလဲ အလုပ္ထဲမွာပဲ ျမံဳပ္နွံထားခဲ့တယ္…

..........................................
ဆက္ရန္.....
ကြန္မန္႔ေလးေတြထားခဲ့ၿပီး... ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြ ေ၀ဖန္မႈေလးေတြလုပ္ေပးပါဦး...

နွလံုးသားခ်င္းရင္းႏွီးခ်င္တယ္ (၁)

လင္းလင္း ဒီရပ္ကြက္ကိုေျပာင္းလာတာ ၈လေလာက္ရွိၿပီ… ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္အထိ သူမဘယ္သူနဲ႔မွ မသိကၽြမ္းေသးဘူး… ဒါလင္းလင္းအတြက္အဆန္းေတာ့မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး… သူမက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ အိမ္ေအာက္ဆင္းၿပီး ရြယ္တူေတြနဲ႔ ကစားတတ္တဲ့ ကေလးတေယာက္မဟုတ္ခဲ့ဘူး… အခုဆိုပိုေတာင္ဆိုးတာေပါ့ အတန္းႀကီးလာၿပီဆိုေတာ့ စာေတြပိၿပီး အိမ္အျပင္ေတာင္သိပ္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ…
အခုအခ်ိန္က ဧၿပီလဆိုေတာ့ သႀကၤန္ေရာက္ေတာ့မယ့္ရာသီေပါ့… လင္းလင္းက သႀကၤန္ကိုသိပ္ခ်စ္တာ… ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိပ္မခင္တြယ္ေတာ့ဘူး… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့… မိဘေတြရဲ ႔ တားျမစ္ခ်က္ေၾကာင့္ေပါ့… စာကိုပဲႀကိဳးစား အေပ်ာ္အပါးေလွ်ာ့ဆိုၿပီး ေရေတာင္ထြက္မပက္ရေတာ့ဘူးေလ… ေနာက္လာမယ့္ ေက်ာင္းပတ္အတြက္ စာေတြအျမဲတန္းၾကိဳေလ့လာေနရတယ္… ဒါေၾကာင့္လည္း… လင္းလင္းကအတန္းထဲမွာဆို အျမဲတန္းပထမေနရာကေန မဆင္းေတာ့ဘူး… ၿပီးေတာ့လင္းလင္းရဲ ႔ အၾကီးမားဆံုးဆႏၵက ေရပက္ခံထြက္ဖို႔ပဲ… သူ႔ဘဝမွာ တခါမွာ ေရပက္ခံမထြက္ဖူးဘူးေလ… ဒါေပမယ့္ ပညာေရးကပထမေနရာမွာယူထားတဲ့ လင္းလင္းဘဝအတြက္ က်န္တာအားလံုးက ေနာက္မွာေပါ့…


ဒီနွစ္သႀကၤန္လဲ ဥပုႆ္သီလယူၿပီး စာပဲလုပ္ဖို႔ အိမ္ကအမိန္႔ခ်မွတ္ထားတယ္… ဒီေတာ့သႀကၤန္မွာမေပ်ာ္ရတာကို စိတ္နာနာနဲ႔ အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္မထြက္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ဝယ္ေနက်ေစ်းေတာင္ ထြက္မဝယ္ေတာ့ဘူးေလ… သႀကၤန္အက်ေန႔ေရာက္ေတာ့… အခန္းထဲမွာ စာဖတ္ေနရင္း… ဂလံုဂလြမ္ အသံနဲ႔အတူ လင္းလင္းရဲ ႔အေမ လင္းလင္းကိုလွမ္းေခၚသံ ၾကားလိုက္ရတယ္…
ေၾကာင္တေကာင္အိမ္ထဲဝင္ၿပီး ဘုရားစင္ေပၚကေၾကးပန္းအိုးကို တိုက္ခ်သြားလို႔ ပန္းအသစ္လဲရမယ္တဲ့… ဒီေတာ့ လင္းလင္းပဲေစ်းသြားၿပီး ဝယ္ေပးရေတာ့မယ္… လင္းလင္းသက္ျပင္းတခ်က္ခ်မိတယ္… အျပင္ထြက္ရင္ ေရအပက္ခံရေတာ့မယ္… ေရစိုရင္သၾကၤန္ပိုးထလာၿပီး ေရကစားခ်င္ေတာ့မယ္… စိတ္ညစ္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ဘုရားကပ္ဖို႔ ပန္းကလည္းမ၀ယ္လို႔ မျဖစ္ဆိုေတာ့ သြား၀ယ္လိုက္တယ္… အသြားမွာေတာ့ နဲနဲေစာေသးလို႔ထင္ပါတယ္ ေရပက္တဲ့လူေတြသိပ္မရွိေသးဘူး… အျပန္က်ေတာ့ ေရပက္တဲ့လူေတြရွိလာၿပီ… အထူးသၿဖင့္ လင္းလင္းတို႔ တိုက္ေအာက္ပဲ… အဲဒီမွာ ကေလးေတြေရာ လူၾကီးေတြေရာ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေရစည္ေတြခ်ၿပီး ေရပက္ေနၾကတာ…
ဒါနဲ႔ လင္းလင္းလဲ တိုက္တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ကေန လူမသိသူမသိ ေျဖးေျဖးခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သူမတိုက္ေလွခါးေရာက္သည္အထိသြားမယ္ဆိုၿပီးသြားရင္းကေန… သူမတိုက္ရဲ ႔ ေဘးတိုက္ေလွခါးကေန ရုတ္တရက္ ေရပံုးဆြဲၿပီးဆင္းလာတဲ့ လင္းလင္းထက္၄နွစ္ေလာက္ႀကီးပံုရတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္ေလးနဲ႔ သြားတိုးေတာ့တယ္… ေကာင္ေလးနာမည္က ထြန္းမင္း… လင္းလင္းတို႔နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြဆိုေပမယ့္ အရင္ကတခါမွာမေတြ ႔ဖူးၾကဘူး… ထြန္းမင္းလဲ လင္းလင္းကို ရုတ္တရက္ ေတြ ႔လိုက္ေတာ့ေၾကာင္သြားသလို… လင္းလင္းလဲ ထြန္းမင္းနဲ႔ သူ႔ေရပံုးကို ေတြ ႔လိုက္ေတာ့ ေၾကာက္သြားတယ္… ေရစိုမွာစိုးလို႔ေလ… ဒါနဲ႔တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ဘယ္နွစကၠန္႔ေလာက္ ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္ၾကမွန္းမသိဘူး… ထြန္းမင္းက ေရပံုးမလိုက္ေတာ့မွပဲ လင္းလင္းမွင္သက္သြားၿပီး “မေလာင္းနဲ႔” ဆိုတဲ့စကားက ပါးစပ္ကမထြက္ခင္ ထြန္းမင္းေရပံုးထဲကေရေတြ လင္းလင္းကိုယ္ေပၚမွာ ရႊဲရႊဲစိုသြားေတာ့တယ္…


ထြန္းမင္းက သူေရေလာင္းလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္သြားတဲ့ပံုနဲ႔… ဝမ္းသာအားရျပံဳးလိုက္တယ္… အျပံဳးဆိုတာ ကူးစက္တတ္တဲ့ပိုးလားလို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ လင္းလင္းပါလိုက္ျပံဳးလာတယ္… ေနာက္လင္းလင္းလဲ ထပ္ၿပီးေရေလာင္းခံရမွာစိုးတာနဲ႔ ကိုယ့္လမ္းကိုျမန္ျမန္ဆက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္… ထြန္းမင္းကေတာ့ သူအခုမွျမင္ဖူးတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းတေယာက္ကို ေငးၾကည့္ေနရင္းက်န္ခဲ့တယ္…
ထြန္းမင္းက ရုပ္ရည္သားနားၿပီး ရုပ္ေျဖာင့္တဲ့ ေယာက္်ားေလးတေယာက္… သူက Physics နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးထားခါစေပါ့… လင္းလင္းကေတာ့ မိန္းကေလးတေယာက္အေနနဲ႔ ရွိသင့္တဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈမ်ိဳးမရွိဘူး… ဥပဓိရုပ္ေကာင္းေပမယ့္ ေခ်ာတဲ့ လွတဲ့ စာရင္းထဲ မပါသလို… ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳစာရင္းထဲလဲမပါဘူး… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းကေက်ာင္းမွာနာမည္ႀကီးတယ္ စာေတာ္လို႔နာမည္ႀကီးတာေလ… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူမကစာပဲႀကိဳးစားၿပီး ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ေနရမွာက်ေတာ့ အရမ္းပ်င္းလြန္းလို႔…
လင္းလင္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ သူမလုပ္စရာရွိတာသာလုပ္ေနတယ္… မ်က္စိထဲမွာ ထြန္းမင္းရဲ ႔မ်က္နွာပဲ ျမင္ျမင္ေနတယ္… ဒါေပမယ့္ သူမေတြ ႔ခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးရဲ ႔ နာမည္ေရာ အိမ္ေရာသိတာမဟုတ္ဘူး… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေမ့သြားမွာပါလို႔ သူမထင္ေနခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူမရဲ ႔စိတ္က အိမ္ေ႔ရွျပတင္းေပါက္ကိုပဲေရာက္ေရာက္သြားၿပီး… ထြန္းမင္းေရကစားေနတာကို ရပ္ၾကည့္္ေနမိတယ္… တခါတခါသူမသတိထားမိတာက… ထြန္းမင္းလည္းသူရွိေနတဲ့ တိုက္ကို မ်က္လံုးနဲ႔ scan ဖတ္ေနတာေတြ႔ရတယ္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူလည္း လင္းလင္းဘယ္အခန္းမွာလည္းဆိုတာမသိဘူးေလ…
ဒီနွစ္သႀကၤန္မွာေတာ့ လင္းလင္းေရမကစားရေပမယ့္ ေပ်ာ္ေနတယ္… သူမစိတ္ဝင္စားတဲ့ ထြန္းမင္းကို အိမ္ေပၚကေန လွမ္းၾကည့္ေနရလို႔ေလ… ထြန္းမင္းလဲဘယ္ကေနဘယ္လို သူမရဲ ႔တိုက္ခန္းကို သိသြားလဲမသိဘူး… သူမေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္ေနၾက ျပတင္းေပါက္ကို ေမာ့ေမာ့ၾကည့္တဲ့အခါ လင္းလင္းတေယာက္ရင္ခုန္ေနမိတယ္…


ဒီလုိနဲ႔ ဒီနွစ္ရဲ ႔ သႀကၤန္ေတးေတြက ၿပီးဆံုးသြားေပမယ့္ မၿပီးဆံုးေသးတာ သူတို႔ နွစ္ေယာက္ရဲ ႔ ရင္ခုန္သံကိုယ္စီေပါ့… လမ္းမွာေတြ႔ရင္ျပံဳးျပၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ နွစ္ေယာက္လံုးရဲ ႔ အျပံဳးေတြေနာက္မွာ နက္ရႈိင္းတဲ႔ အဓိပါယ္မ်ားစြာပါေနတယ္… တခါတေလ လင္းလင္းက အေနာက္ဖက္လမ္းမွာ ေနတဲ့ ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားရပ္ေျပာေနတာကို ထြန္းလင္းေတြ႔ရင္ စိတ္ဆိုးသြားၿပီး… ေနာက္တခါလမ္းမွာ လင္းလင္းနဲ႔ ေတြ႔ရင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္သလို တခါတခါေဒါသမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္တယ္… ဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးေရာက္လာၿပီ ဆိုရင္ လင္းလင္းတေယာက္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္… ဒါေပမယ့္လည္း ထြန္းမင္းၾကာၾကာမေနနိုင္ပါဘူး… နွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ျပန္စိတ္ေျပသြားတတ္တာပါပဲ…


ထြန္းမင္းတေယာက္ထဲ သဝန္တုိတတ္တာမဟုတ္ဘူး… တခါတခါ ဘယ္ကမွန္းလင္းလင္းမသိတဲ့ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ထြန္းမင္းစကားေျပာေနတာေတြ႔ရင္ လင္းလင္းလည္း စိတ္ေကာက္သြားတတ္တယ္… မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္တယ္… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းက ထြန္းမင္းလိုမဟုတ္ဘူး တရက္ႏွစ္ရက္နဲ႔ စိတ္ေကာက္မေျပတတ္ဘူး… ဒီလိုမ်ိဳးအေျခအေနေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ထြန္းမင္းေခ်ာ့ရဖို႔ ကိန္းဆိုက္ၿပီ… သူ႔ရဲ ႔ ေခ်ာ့ပံုေခ်ာ့နည္းက လင္းလင္းကို သီခ်င္းဆိုျပတာ… ဒါေပမယ့္ တိုက္ေအာက္ကေန လွမ္းၿပီး ဂစ္တာတီးသီခ်င္းဆိုျပတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး… ထြန္းမင္းက ဂစ္တာမတီးတတ္ဘူးေလ… သီခ်င္းဆိုတာေတာ့အသံေကာင္းတယ္… ဒီေတာ့ အေနာက္ဘက္လမ္းကသူ႔ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သြားၿပီး… သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ဂစ္တာတီးၿပီး သူက လင္းလင္းကို ရည္ရြယ္ၿပီး သီခ်င္းဆုိျပတတ္တယ္… သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔ ညီမအခန္းနဲ႔ လင္းလင္းရဲ ႔ အခန္းနဲ႔ က ျပတင္းေပါက္ခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေလ… ဒီေတာ့ ထြန္းမင္းတို႔ လာၿပီ ဆိုရင္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ ႔ ညီမက အလိုက္တသိေရွာင္ေပးရရွာတယ္… အဲဒီကေလးမေလးက ၄တန္းဆိုေတာ့ ကေလးသာသာေလးရယ္… မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္ရင္ ကေလးပီပီေပ်ာ္ၿပီး စကားနားေထာင္တယ္ေလ… လင္းလင္းတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလိုေပါ့… လင္းလင္းရဲ ႔ အစ္ကိုကလင္းလင္းကို မုန္႔ဖိုးေပးၿပီး ပါးစပ္ပိတ္ခိုင္းတာရင္ သူ႔အစ္ကို ဘာလုပ္လုပ္ ေဖေဖ၊ေမေမနဲ႔ သြားမတိုင္ေတာ့ဘူး…

ဆက္ရန္.....

ဖတ္ၿပီးရင္ ကြန္မန္႔ေလးေတြ ခ်န္ေပးပါေနာ္.... အခ်ိန္ေပးၿပီးဖတ္ေပးတဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

ခ်စ္ေသာတိမ္လႊာသို႔ .... (part eight ... ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

ျပင္ဦးလြင္ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လိပ္စာအတိုင္းသြားခဲ့တယ္… အဲဒီအိမ္ေရာက္ေတာ့ တိမ္လႊာရဲ ႔ အရိပ္အေရာင္ တစက္မွမေတြ႔ရဘူး… အိမ္ရွင္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့မွ တိမ္လႊာတို႔ က အမွန္တကယ္ စကၤာပူသြားၿပီး ေဆးကုတာျဖစ္ေၾကာင္း… ကၽြန္ေတာ္ျပင္ဦးလြင္ထိလိုက္လာမယ္မွန္း မသိလို႔ စိတ္အရမ္းပူမွာစိုးၿပီး ျပင္ဦးလြင္ကို အပန္းေျဖထြက္တာလို႔ ေျပာထားေၾကာင္းေျပာျပတယ္… ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း စကၤာပူထိလိုက္ဖို႔က မျဖစ္နိုင္ေတာ့ သူတို႔ မိသားစုဆီကေနပဲ… တိမ္လႊာ့အေဖရဲ ႔ စကၤာပူဖုန္းနံပါတ္ကို ေတာင္းထားလိုက္တယ္…
ကၽြန္ေတာ္အေမနဲ႔ ညီမဆီကို ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းဆက္ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီး ရန္ကုန္ကို ေနာက္ေန႔မွာ ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္… ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရထားတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္အတိုင္း ဆက္ၾကည့္ေတာ့ တကယ္ တိမ္လႊာ့အေဖလာကိုင္တယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပင္ဦးလြင္လိုက္သြားၿပီး အေၾကာင္းစံုသိရေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့… တိမ္လႊာ့အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္အားနာသြားတယ္… စကၤာပူကိုေတာ့ လိုက္မလာဖို႔တားတယ္… သူတိမ္လႊာ့အေျခအေနသိခ်င္ရင္ ဒီဖုန္းကိုပဲ ဆက္ၿပီး ေမးလို႔ ရေၾကာင္းေျပာတယ္…
သူေျပာျပပံုအရ တိမ္လႊာအေျခအေန အဆိုးႀကီး မဟုတ္ေသးေၾကာင္းသိရတယ္… နွလံုးေရာဂါ အစျပဳတဲ့ လကၡဏာေတြျပတာပဲ ရွိေသးတာေၾကာင့္ အခ်ိန္မွီ အခ်ိန္ယူၿပီး ကုသရင္ ေပ်ာက္ကင္းနိုင္ေၾကာင္းေျပာျပတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း တိမ္လႊာနဲ႔ ၃ရက္တခါေလာက္ဖုန္းေျပာခြင့္ရတယ္ တိမ္လႊာ့အသံကလဲ လန္းလန္းဆန္းဆန္းပါပဲ… ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာရလို႔ သူအရမ္း ေပ်ာ္ေနတယ္… ကၽြန္ေတာ္ကလဲ သူ႔ကို စိတ္ညစ္စရာေတြ မေတြးဖို႔၊ ဆရာ၀န္စကားနားေထာင္ဖို႔ နဲ႔ ဘုရားတရားမ်ားမ်ားလုပ္ဖို႔ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ အခ်ိန္ရွိသေရြ ႔ ပြားမ်ားေနဖို႔ အၿမဲ သတိေပးျဖစ္တယ္… သူကလဲ ကၽြန္ေတာ့္စကား နားေထာင္ရွာပါတယ္…
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ရထားတဲ့ business ဘြဲ ႔နဲ႔ ျမန္မာျပည္က နာမည္ႀကီး ကုန္ပဏီ တစ္ခုမွာ အလုပ္ရသြားတယ္… တိမ္လႊာလဲ ဟုိမွာ ေျခာက္လေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီး က်က်နန ေဆးကုၿပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္ျပန္လာခဲ့တယ္… သူအရင္ကထက္ပိုၿပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္းရွိလာသလို ပိုၿပီးလည္း ေပ်ာ္ရႊင္လာတယ္… သူေျပာပံု အရေတာ့ သူဟိုမွာ ဘာမွ လုပ္စရာမရွိေတာ့ ဘုရားတရားပဲ ေအာက္ေမ့ၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ပဲ ပြားမ်ားျဖစ္ေနရာကေန သူ႔ရဲ ႔ စိတ္ေတြအရင္ကထက္ ပိုၿပီး ၾကည္လင္ေပ်ာ္ရႊင္လာတယ္တဲ့… ဒါကလဲ နွလံုးေရာဂါကုသရာမွာ အသံုး၀င္တဲ့ ေဆးတလက္ပဲေလ…
တိမ္လႊာ ဒီမွာ ေနသားတက်ျဖစ္သြားသည္အထိေစာင့္ ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တိမ္လႊာ ေစ့စပ္ျဖစ္တယ္… တိမ္လႊာကေတာ့ သူရထားတဲ့ ဘြဲ႔နဲ႔ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ ေျပာတယ္… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို အျပင္ထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခြင့္မေပးနုိင္ဘူး… ဒါနဲ႔ သူလည္း သူနွစ္သက္တဲ့ game programming ကိုပဲ ဆက္လက္ေလ့လာၿပီး အိမ္မွာပဲ ေနၿပီး အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အလုပ္မွာ ေနသားက်ၿပီး အဆင္ေျပေျပရွိတဲ့ အခါတိမ္လႊာနဲ႔ လက္ထပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္… ဒါနဲ႔ ေစ့စပ္ၿပီး ၁၀လေလာက္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထပ္ျဖစ္ၾကတယ္…
လက္ထပ္ပြဲကိုေတာ့ တိမ္လႊာသေဘာအတိုင္း ခမ္းခမ္းနားနားမလုပ္ေတာ့ပဲ… မိတ္ေဆြ၊ ေဆြမ်ိဳး အရင္းအျခာေတြနဲ႔ပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းေကၽြးျဖစ္တယ္… ဒီေနာက္ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီး အေနနဲ႔ က်ိဳက္ထီးရိုးတက္ၿပီး ကုသိုလ္ပြားမ်ားခဲ့ၾကတယ္… ဒီေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ တေယာက္အႀကိဳက္တေယာက္လိုက္ၿပီး ပါရမီျဖည့္ဘက္ပီပီ ကုသိုလ္ေရးရာမွာလည္း တက္အားသေရြ ႔ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀ေလးကို တည္ေဆာက္ေနၾကပါတယ္ ခင္ဗ်ာ….

Yamar and Khant Thu's Story

-->

Once there is a girl, named Yamar who is not so pretty and not so much attractive in guys’ eyes. She always wants to be with a guy who can really love her and whom she can rely on. She had liked some guys who are handsome or bright and she had interested in guys who like her and never proposed that they love her, face to face. But she never loved a guy before because she doesn’t know what love is and she doesn’t know what it feels like. She never thinks she will have a guy who can love her really and who will intend to marry her because she has some kind of depressing feelings that she is not pretty enough and bright enough to have a guy who will truly love her and marry her.

Everybody has their own Mr. or Mrs. Right. So, Yamar waited for her Mr. Right since she was 15 years old. But she became a bit like tomboy because of one of her friends who is also a tomboy. That friend loves her so much and cares her a lot. It is just like she got a boyfriend but only different is that that boyfriend is a girl. But they became lost contact after Yamar leave that school. And from that time, she became a tomboy and she had a girlfriend in her last year in middle school. But the same ending goes to them, Yamar and that girl also lost contact after Yamar goes to different high school from her.

In that high school, she is just an unnoticed girl in that high school without knowing that her Mr. Right and she are in the same school. When she was in the last year in her high school, the coincidence had come. She is in the same class and same tuition with her Mr. Right and she still doesn’t know that guy is meant for her. But it is not only her fault because her Mr. Right also doesn’t know that she is meant for him. In that year, Yamar has some interest in a guy who is from different high school but same tuition while Mr. Right is straight in his way on the education and trying so hard to get passed high school with high marks. But according to Mr. Right’s saying, he had tried to talk to Yamar while they are in the same class in high school and unsuccessfully Yamar is not in the good mood to talk at that time. And he also said that at that time, he though Yamar is a cute girl to be friends with but he just forget about her when their friendship had unsuccessful to build.

When they passed the high school, they have to go on with their own ways to their futures and they lost contacts. Yamar planned to further her study in Singapore, so she goes to tuition, RV, which trained students to be able to enter the Polytechnic entrance exams. And another coincidence came again; she met with her Mr. Right at the tuition seminar and turns out to be that she and her Mr. Right are same in their ways to further their study only different is that their classes at that tuition not the same. But they used to come across each other, in the corridors or at bus stops or somewhere, once in a week or two.

The time had come for Yamar to go to Singapore because she has passed the entrance exam of Republic Polytechnics. And still at that time, they both didn’t know that they are meant for each other. She went to Singapore with her two friends from her tuition, RV. On the plane she and her friend, Swe, asked fortune that they will faced when they reach Singapore from a fortune telling book. And for Yamar, she found out that, she will meet her Mr. Right after 3 months she got landed in Singapore and so she was exciting who would be her Mr. Right.

She arrive Singapore in December because RP is having a bridging course which other polytechnics don’t have before the real school semester starts. After she finish that bridging course, she doesn’t so much afraid of the real school semester because RP had trained her to be more active and outspoken. Myanmar Festival Thingyan is in the month of April which is the month the school semester starts and it had been more than 3 months after she arrived Singapore.

Yamar miss Thingyan so much and that’s why she went to Myanmar Monastery in Singapore to celebrate the festival with her father and friends. Yamar’s father had already been in Singapore since she was in the last year of high school. At the monastery there are lots of Myanmar people, more than Yamar thought there would be, playing water and celebrating the festival. Suddenly, she had a thought to have a bet with her own about searching for Mr. Right. It is like, if she met with 7 people who she knows in that place; her Mr. Right is also inside this monastery.

And there, of course, she met with 7 people who are her friends and little did she know that the 7^th person she met as her friend in that monastery is her Mr. Right. He is the one who has been her Mr. Right since high school. His name is Khant Thu. The miracle has occurred, because he wouldn’t ask for her phone number if only he knows that her father just standing behind her. But he didn’t see, so he had finally asked her phone number that day. After he got her phone number, he constantly chats with her via SMS day and night. And he slowly shows her how he feels about someone who he thinks he is in love with. At first, she didn’t understand what he was trying to say but she gradually figured out that the one he is in love with is she, Yamar. Khant Thu also admitted that he said “I love you” to a girl who was her friend in Myanmar. So, she feels sorry that she is not the one who he said "I love you" for his first time in his life. But she is okay with that because she also liked a guy before Khant Thu.

The day of big surprise had come. He invited her to dinner at KFC and suddenly he told her that he loves her and she chokes when she heard about that. She finally calmed down and said that she will give answer to him in a month time. That day he proposed to her is on 14^th May 2008. She thinks about him and she watched whether he really loves her or not then she realized that he is the perfect one for her and who she knows now is that he is her Mr. Right.

On 13^th June 2008, Friday, she gave the answer “Yes” to him under her block. Although that day is Friday the 13^th, they were very happy and never regret of having each other. Start from that day, they love each other , care each other and spend time with each other almost every hours. But the black shadow of Friday the 13^th is still on them and that’s why most of the time they fight with each other even on small matters although they love each other so much and cannot really break up.

One of the weaknesses that Yamar has is saying “break up”, which word that Khant Thu really hate between them, whenever she angry or sad or shock. She can’t handle big emotional cases as she had a minor heart attack. And there is one weakness of Khant Thu that Yamar really hate which is not knowing when to say the right words and when not. But except from those they are very happy couple. They celebrate their anniversary every month. They exchange presents and they have dinner together on those days. Their parents also know that they were couple, so, they are free from hiding away from parents unlike most couples.

Khant Thu intended to marry Yamar one day and she also trying to be with him for her rest of the life. They swore that they will be still together for the rest of their life although other people don’t agree or accept their marriage. And now, today, they had celebrated their 20^th month anniversary happily.

People in this article;

Yamar = Yamin Ohmar

Mr. Right (or) Khant Thu = Khant Thu Linn

Swe = Swe Mon Aung

The tomboy friend of Yamar = KTDA

Yamar’s girlfriend while she was a tomboy = Su Myant San Di Oo

Thank You