-->
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ရာ နိုင္ငံျခားကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ……
ကၽြန္ေတာ္တိမ္လႊာနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ျမန္မာျပည္ကိုျပန္နိုင္မယ့္ရက္ကို ေစာင့္စားေနရတုန္းက ေဆြမ်ိဳးေမ့ေလာက္ေအာင္ ၾကာခဲ့ေပမယ့္…. အခုတိမ္လႊာနဲ႔ေတြ႔ၿပီးျပန္လာေတာ့ အိမ္မက္လွလွေလးထဲက နိုးလာရသလိုပါပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္တာျမန္လိုက္တာမွ အိမ္မက္လို႔ေတာင္ထင္ရတယ္ဗ်ာ…. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေလးေတြကေတာ့ မေမ႔နိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အမွတ္တရ သတိရစရာေလးေတြပါပဲ….
ဒါနဲ႔ေျပာရဦးမယ္…. ကၽြန္ေတာ္ဒီတေခါက္ျပန္သြားတုန္းက တိမ္လႊာနဲ႔ ေစ့စပ္မယ္ဆိုၿပီးစိတ္ကူးထားေပမယ့္…. သူ႔အေမက သူ႔သမီးလဲက်န္းမာေရးမေကာင္းေသးဘူး ကၽြန္ေတာ္ဘြဲ႔ယူၿပီးျပန္လာမွ ေစ့စပ္ၾကပါဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုနားခ်ခဲ့တယ္…. ကၽြန္ေတာ္လည္း တိမ္လႊာရ့ဲ အားနည္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူပင္ပန္းေအာင္ အတင္းအၾကပ္စီစဥ္ဖို႔ စိတ္မကူးရက္ခဲ့ဘူးေလ…. ဘြဲ႔ျပန္ယူတာကလည္း အလြန္ဆံုးၾကာလွမွ ၃ပတ္ ၄ပတ္ပါဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ ႔ တိမ္လႊာနဲ႔ ျမန္ျမန္နီးစပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို ခဏေအာင့္ထားလိုက္တယ္….
ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ရာ နိုင္ငံျခားကို ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ….
……………………………………………………………..
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တိမ္လႊာ့နားမွာပဲ အၿပီးေနၿပီး…. အေမနဲ႔ တိမ္လႊာ့ကို လုပ္ေကၽြးေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့ျပန္ၿပီေလ…..
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာမယ့္အေၾကာင္း တိမ္လႊာ့ကို ဒီတစ္ခါၾကိဳေျပာထားေပမယ့္… ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ နွစ္တိုင္းျပန္လာတုန္းကလို ကၽြန္ေတာ့္အလာကို ေစာင့္ေနတဲ့တိမ္လႊာ့ကို ကၽြန္ေတာ္မေတြ႔ရဘူး… အရင္တေခါက္တုန္းကလို ကၽြန္ေတာ့္အေမနဲ႔ ညီမေလးကိုပဲေတြ႔ရတယ္… သူတို႔ကို ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း… အေမက…
“သားရယ္… တိမ္လႊာက ဒီေန႔ နည္းနည္း ေနမေကာင္းလို႔ မလာနိုင္တာပါ” တဲ့….
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူသြားရၿပီ… တိမ္လႊာဘာျဖစ္တာလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့… ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသိၿဖစ္ေနတာကို မၾကည့္ရက္ေတာ့ပဲ…
“အစ္မတိမ္လႊာမွာ နွလံုးေရာဂါအစၿပဳေနၿပီတဲ့… ကိုကို…”
ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားၿပီးသားပါ … ဒီလိုလက္ခဏာေတြက ဒီလိုဘူတာကိုပဲဆိုက္မယ္ဆိုတာ… ဒါေပမယ့္… ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက မေျပာင္းလဲသြားဘူး… ကၽြန္ေတာ္တိမ္လႊာ့ကို ခ်စ္ေနတုန္းပဲ… သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တစ္သက္စာၾကင္ယာဖက္အေနနဲ႔ လက္တြဲသြားမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ထားၿပီးသားပါ…. ကၽြန္ေတာ္သူ အစျပဳေနတဲ့ နွလံုးေရာဂါကို အျမစ္ျပတ္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ကုမယ္…. နွလံုးေရာဂါျဖစ္ေသးတာမွမဟုတ္တာ… ေသခ်ာဂရုစိုက္ၿပီး ျပဳစုရင္ ေပ်ာက္နိုင္ရမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္… ၿပီးေတာ့… နွလံုးေရာဂါျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္လက္ထပ္မွာပဲ… သူ႔ကို အတတ္နိုင္ဆံုး ေပ်ာ္ေအာင္ထားၿပီး… ၾကင္နာယုယသြားမယ္…
ညီမေလးကပဲ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးမဆံုးခင္ဆက္ေျပာတယ္…
“ကိုကို႔ကိုလဲ သူဒုကၡမေပးခ်င္ဘူးတဲ့… သူ႔ကိုမဆက္သြယ္ပါနဲ႔ေတာ့တဲ့”
တိမ္လႊာတေယာက္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို အဆက္ျဖတ္တဲ့စကားေျပာၿပီဆိုၿပီး… ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးမိတယ္…
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တိမ္လႊာအိမ္ကိုဖုန္းဆက္တယ္…. ခက္တာကဘယ္သူမွလာမကိုင္ဘူး… ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားၿပီ… ေဆးရံုကိုပဲေရာက္ေနၿပီလားေပါ့…. အေမနဲ႔ ညီမကို ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း သူတို႔ သိတဲ့အခ်ိန္အထိေတာ့ ေဆးရံုမေရာက္ေသးပါဘူးေပါ့…
ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔မနက္ ကၽြန္ေတာ္ တိမ္လႊာတို႔အိမ္ကို ေရာက္သြားတယ္…. အိမ္မွာလူတေယာက္မွမရွိဘူး… အိမ္နီးခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္ရာကသိတာက… တိမ္လႊာတို႔မိသားစု ျပင္ဦးလြင္ကိုသြားၾကတယ္တဲ့… သူ႔အေမေျပာပံုအရေတာ့… အပန္းေျဖခရီးထြက္တာတဲ့…
ကၽြန္ေတာ္သတိရလိုက္တယ္… ျပင္ဦးလြင္မွာ တိမ္လႊာ့တုိ႔မိသားစုအေပၚ ကူညီဖူးတဲ့ ေတာ္ေတာ္ေက်းွဇူးႀကီးပံုရတဲ့ မိသားစုရွိတယ္… ကၽြန္ေတာ္သူတို႔လိပ္စာသိတယ္… တိမ္လႊာ့ contact စာအုပ္ထဲကရတာ…. (ေယာက်္ားေလးနာမည္နဲ႔ လိပ္စာမွတ္ထားတာေတြ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကူးယူၿပီးမွတ္ထားလိုက္တာ… ေနာက္ၿပီးသူ႔နဲ႔ေတာင္ စကားမ်ားရေသးတယ္… ဘယ္သူလဲဘာလဲေပါ့… သူေျပာျပလို႔ သိရတာက သူတို႔မိသားစုရဲ ႔ ေက်းွဇူးရွင္ရဲ ႔ သားအႀကီဆံုးတဲ့…)…
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ျပင္ဦးလြင္ကို လိုက္သြားဖို႔ စီစဥ္ရမယ္…
…………………………………
2 comments:
ႀကာလိုက္တာေနာ္....blog မွာမေတြ႔ရတာႀကာျပီ
cheers! sis
Post a Comment