နွလံုးသားခ်င္းရင္းႏွီးခ်င္တယ္ (၃) ဇာတ္သိမ္းပိုင္း....

-->

လင္းလင္းတေယာက္လဲ မႏၱေလးမွာ ေဆးေက်ာင္းတက္ ဘြဲ႔ရၿပီးေနာက္ အေမရိကားထြက္ၿပီး ပညာဆက္သင္ဖို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ စေကာလာေလွ်ာက္ထားတာ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ စေကာလာရၿပီးေနာက္ သူမရည္းမွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္တဲ့ ဂုဏ္ယူမႈနဲ႔ အေမရိကားမွာ ေဆးပညာဆက္ေလ့လာခဲ့တယ္… အဲဒီမွာဘြဲ႔ရၿပီးေနာက္ သူမ အေမရိကားမွာပဲ အေျခခ်ၿပီး သူမ တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းၿပဳခဲ့တယ္… ဒီအခ်ိန္မွာ သူမအရမ္းေအာင္ျမင္ေနၿပီ… သူမကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားတဲ့ သူမနဲ႔အေမရိကားမွာေဆးပညာအတူတူေလ့လာေနတဲ့ သူမဘက္က အစ္ကိုလိုသာ သေဘာထားတဲ့ ေအာင္မိုး ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္နဲ႔ သူမတို႔ကို မိဘေတြကသေဘာတူေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္…့ သူမရင္ထဲမွာ ငယ္ခ်စ္ဦး ထြန္းမင္းကို အခုခ်ိန္ထိေမ့လို႔မရေသးဘူး… အခုဆိုရင္ သူတို႔ နွစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ခဲ့တာ ၁၀ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေပါ့… သူမအသက္လဲ ၂၇ နွစ္ရွိခဲ့ၿပီ… သူမေတြးမိတာက ထြန္းမင္းတေယာက္လဲ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးေလာက္ေရာေပါ့…

လင္းလင္းနဲ႔ ေအာင္မိုးတို႔ အေနနီးခဲ့ေပမယ့္ လင္းလင္း ေအာင္မိုးအေပၚမွာ အစ္တေယာက္ထက္ပိုၿပီး ေတြးၾကည့္ ခံစာၾကည့္လို႔မရခဲ့ဘူး… အခုဆိုသူမနဲ႔ ေအာင္မိုးတို႔ ဆင္ေျခဖံုးေဒသတစ္ခုက ေဆးရံုမွာ အတူတူအလုပ္၀င္ၾကတယ္… တေန႔ လင္းလင္းတို႔ ေဆးရံုကို ေသြးထြက္လြန္ေနတဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္ အေရးေပၚလူနာတေယာက္ ညဘက္၁၁နာရီေလာက္ႀကီးေရာက္လာတယ္… အဲဒီေန႔ လင္းလင္းကလည္းနိုက္ဂ်ဴတီရွိတာနဲ႔ အဲဒီလူနာကို သူအပါအ၀င္ ဆရာ၀န္၃ေယာက္ေလာက္ မနည္းအသက္ကယ္လိုက္ရတယ္… သူခြဲစိတ္ခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ အျပင္မွာထိုင္ေနၿပီး လူနာေစာင့္ေနတဲ့လူက တိုက္ဆိုင္စြာ ထြန္းမင္းျဖစ္ေနတယ္… ထြန္းမင္းကသူ႔ကို မျမင္ပဲ… စိတ္ပူေနတဲ့မ်က္နွာနဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဆုေတာင္းေနပံုရတယ္… ဒါနဲ႔ သြားနႈတ္ဆက္ဖို႔ ခ်ီတုန္ခ်တုန္ျဖစ္ေနတုန္း… က်န္ဆရာ၀န္၂ေယာက္ထဲက တေယာက္က ထြန္းမင္းအနားကို ေလာေလာကတ္သြားၿပီး… မိခင္ေရာကေလးပါ… အေျခအေနေကာင္းေၾကာင္း စိတ္ပူဖို႔မလိုေၾကာင္း… ကေလးကေယာက္်ားေလးျဖစ္ေၾကာင္းေျပာေနေတာ့… လင္းလင္းသေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ… သူမေတြးထင္မိတဲ့အတိုင္း ထြန္းမင္းတေယာက္ အိမ္ေထာင္က်သြားခဲ့ၿပီ… ဒါနဲ႔ သူမထိန္းနိုင္ပဲ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ဖမိုးနဲ႔ ကမန္းကတမ္းသုတ္ပစ္ရင္း အေျပးတပိုင္းနဲ႔ သူမနားေနခန္းထဲ သူမျပန္လာခဲ့တယ္…

ရံုးခန္းထဲမွာ သူမကိုသူမ တည္ၿငိမ္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း သူမဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်မိလိုက္တယ္… ထြန္းမင္းေတာင္သူမကိုေမ့ၿပီး တျခားတေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ၿပီး ကေလးေတာင္ရေနၿပီပဲ… ငါလည္း ငါ့လမ္းငါသြားဖို႔ အခ်ိန္တန္ေနၿပီလို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး… ေအာင္မိုးဆီ ခ်က္ခ်င္းဖုန္းေကာက္ဆက္ၿပီး လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းထားတာကို အေျဖေပးလိုက္တယ္… သူမ ဒီအေျဖနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေနာင္တရမႈမရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္… ဒါေပမယ့္ သူမ ထြန္းမင္းအေၾကာင္းပဲ ေတြးေတြးမိေနတယ္… ထြန္းမင္းကို ေတြ႔ခဲ့တာ ၁လေက်ာ္ေတာင္ရွိသြားေပမယ့္ သူ႔ရဲ ႔ ပံုရိပ္ေတြကို သူမေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လို႔ မရေသးဘူ… ဟုတ္တယ္ ထြန္းမင္းအရင္ကလိုပဲ ရုပ္ရည္ ေခ်ာေမာတုန္းပဲ… ပိုၿပီးရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လာလို႔ ပိုေခ်ာလာသေယာင္ထင္ရတယ္… ဒါေပမယ့္ သူမအဲဒါေတြေတြးမိတိုင္း သူမကိုသူမ အျပစ္တင္တယ္ မေက်နပ္ဘူး… မယားရွိတဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္ကို စိတ္ကူးယဥ္တာအတြက္ သူမဘာသာသူမရွက္မိတယ္…

ဒီေန႔သူမ အခ်ိန္ပိုဆင္းေနရတယ္… ည၈နာရီေလာက္ အလုပ္ၿပီးသြားေတာ့ ပင္ပန္းလာလို႔ ဘတ္စ္ကားမေစာင့္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ တိုက္စီနဲ႔ပဲျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္... အရင္ဆံုးလာတဲ့ တုိက္စီေပၚ တက္ၿပီး သြားမယ့္ေနရာမေျပာရေသးခင္မွာပဲ… သူမနာမည္ကို အံ့ၾသစြာေခၚလိုက္တဲ့အသံၾကားရတယ္… ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိုက္စီေမာင္းတဲ့လူက ထြန္းမင္းၿဖစ္ေနတယ္… သူမလည္းအံ့အားသင့္သြားၿပီး သူ႔ကိုနာက်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့သြားကာ “ကိုထြန္းမင္း”လို႔ ၀မ္းသာအားရေခၚလိုက္မိတယ္… ဒါဟာ သူတို႔နွစ္ေယာက္ တေယာက္နာမည္တေယာက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေနနဲ႔ နႈတ္ကဖြင့္ေခၚဖူးၾကျခင္းပဲ… လင္းလင္းရင္ခုန္သြားတယ္… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းရုတ္တရက္ ျပန္သတိရသြားတာက ထြန္းမင္းမွာ မယားနဲ႔ သားနဲ႔ ရွိေနၿပီဆိုတာပဲ… ဒါေၾကာင့္သူမကိုသူမ ျပန္ထိန္းၿပီး… ထြန္းမင္းကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုဒီေရာက္ေနေၾကာင္းစေမးမိတယ္… ထြန္းမင္းကလည္း… သူရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး လင္းလင္းကို မေတြ႔ေတာ့တာနဲ႔ သေဘၤာလိုက္ရင္းကေန အဆက္အသြယ္နဲ႔ အေမရိကားကို ေရာက္လာေၾကာင္း… အခုသူ မနက္ပိုင္းမွာ ရံုး၀န္ထမ္းလုပ္ၿပီး ညပိုင္းမွာ တိုက္စီငွားၿပီး ေမာင္းရင္း အပို၀င္ေငြရွာေၾကာင္းေျပာျပတယ္… လင္းလင္းေကာက္ခ်က္ခ်မိတာက သူ႔မိသားစုကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာမွာပဲလို႔ေပါ့….

ဒါနဲ႔ လင္းလင္းက စကားလမ္းေၾကာင္းစၿပီး… အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြက်ေနၿပီလားလို႔ ေမးေတာ့ ထြန္းမင္းက မရွိေသးေၾကာင္း ျပံဳးရႊင္စြာ ျပန္ေျဖတာ ေတြ႔ေတာ့… လင္းလင္း သူ႔ကို စက္ဆုပ္သြားမိတယ္… မယားနဲ႔ သားမ်က္ႏွာမွ မငဲ့ပဲ ညာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ေပါ့… ဒါနဲ႔ လင္းလင္းေဒါသထြက္သြားၿပီး မခံခ်င္တာနဲ႔ သူအရင္လက ေဆးရံုမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပၿပီး ဆက္မလိမ္ဖို႔ ေျပာတဲ့အခါ… ထြန္းမင္းကေန… လင္းလင္းအထင္လြဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပတယ္… အဲဒီကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးကို မိုးသည္းသည္းထဲမွာ သူ႔ကားနဲ႔ တုိက္မိတဲ့အတြက္ ေဆးရံုေခၚလာျပရေၾကာင္း… တခုခုျဖစ္ခဲ့လွ်င္ တရားခံကသူပဲမို႔ အရမ္းစိတ္ပူခဲ့ရေၾကာင္း သူမကို ျပန္ရွင္းျပတယ္…

သူရွင္းျပလို႔ၿပီးေတာ့ ကားက လင္းလင္းတို႔ တိုက္ေ႔ရွေရာက္ေနၿပီ… လင္းလင္းလဲ… ထြန္းမင္းအိမ္ေထာင္မက်ေသးေၾကာင္းသိလိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္သြားတယ္…ထြန္းမင္းကိုလဲ သူ႔အိမ္ေအာက္က စားေသာက္ဆိုင္ထဲေခၚၿပီး စကားဆက္ေျပာၾကတယ္… ထြန္းမင္းက အဲဒီေနရာမွာပဲ… လင္းလင္းကို သူခ်စ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက လင္းလင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာၿပီး… လင္းလင္းကို ခ်က္ခ်င္းလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္… ဒါေပမယ့္ လင္းလင္းက ေအာင္မိုးကိုလက္ထပ္ခြင့္ေပးၿပီးၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့… လင္းလင္း စိတ္ေျပာင္းသြားရင္ သူ႔ကို အသိေပးပါ ဒါမွမဟုတ္ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ အခါသူ႔ကို ဖိတ္ပါဆိုၿပီး… ထြန္းမင္းတေယာက္လိပ္စာကတ္ထားခဲ့ၿပီး… စိတ္ဓာတ္က်စြာနဲ႔ ဆိုင္က ထြက္လာခဲ့တယ္…

လင္းလင္း ေနာင္တေတြရေနၿပီ… ေအာင္မိုးကိုလဲ အားနာတယ္… ထြန္းမင္းကိုလဲ သူခ်စ္တယ္… ဒီေတာ့ သူတစ္ခုဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္… အကယ္၍ ထြန္းမင္းကို သူမ ဦးေနွာက္နဲ႔ ေတြးၿပီး လက္ခံနုိင္တဲ့ အေျခအေနရွိတယ္ဆိုရင္… သူမ အရဲစြန္႔ၿပီး သူမ နွလံုးသားနဲ႔မဟုတ္ပဲ ဦးေနွာက္သက္သက္နဲ႔ ေရြးခဲ့တဲ့ ေအာင္မိုးကို ဖြင့္ေျပာၿပီး ေတာင္းပန္ရေတာ့မယ္… သူမထြန္းမင္းေပးတဲ့ လိပ္စာကတ္အတိုင္း သြားၿပီး… ထြန္းမင္းရဲ ႔ အေၾကာင္းကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ စံုစမ္းခဲ့တယ္… ထြန္းမင္းရဲ ႔ ရံုးကိုလည္းသြားၿပီး ထြန္းမင္းမသိေအာင္ စံုစမ္းခဲ့တယ္… အားလံုးစံုစမ္းၿပီးေနာက္ ထြန္းမင္းကို သူမ နွလံုးသားနဲ႔ေရာ ဦးေနွာက္နဲ႔ပါ လက္ခံနိုင္မွန္းသိလာခဲ့တယ္…

ဒါနဲ႔ သူမ ေအာင္မိုးကို သူမျဖစ္ရပ္စံုကို ေ႔ရွမ်က္နွာေနာက္ထားၿပီး ေျပာျပေတာင္းပန္ခဲ့တယ္… ေအာင္မိုးကလည္း မခံခ်င္ျဖစ္ေပမယ့္ ပညာရွိ လူႀကီးလူေကာင္းပီပီ… သူမကို စာနာနားလည္ေပးခဲ့တယ္… ဒီလိုနဲ႔ သူမ ထြန္းမင္းဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အိမ္ေအာက္က စားေသာက္ဆိုင္မွာပဲ ညေနဘက္ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္… ထြန္းမင္းအျပံဳးမ်က္နွာနဲ႔ ဆိုင္ထဲ၀င္လာတာကို လင္းလင္းျပံဳးၾကည့္ေနရင္း ေတြးမိတာက ဖူးစာမွန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာပဲေလ… ထြန္းမင္းက ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အေျဖလားလို႔ ေမးေတာ့… လင္းလင္းကေန…

“အစ္ကို ညီမတို႔ စိတ္ခ်င္းေရာ လူခ်င္းေရာ ရင္ႏွီးခဲ့ၾကၿပီးၿပီ… ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး နွလံုးသားခ်င္း တဘ၀လံုး ရင္းႏွီးသြားၾကရေအာင္ေနာ္…” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ထြန္းမင္းခမ်ာေသမတတ္ေပ်ာ္သြားၿပီး လင္းလင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားလိုက္မိတယ္… ထြန္းမင္းကေန…

“ညီမအနားက အစ္ကိုဘယ္ေတာ့မွထြက္မသြားေတာ့ဘူး… တသက္လံုးညီမအနားမွာပဲ ခင္ပြန္းေကာင္းတေယာက္ေနနဲ႔ ၾကင္နာ ေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္…” ေျပာၿပီး နွစ္ေယာက္လံုး အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ၿပီး ကမာၻေလာကႀကီးကို ေမ့သြားၾကတယ္…

.......................................................

အခ်ိန္ေပးၿပီး ဖတ္ေပးတဲ့ မိတ္ေဆြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....

ကြန္မန္႔ ေလးေတြ အမွတ္တရခ်န္ခဲ့ေပးပါေနာ္...